Περί Δύναμης, Κράτους και Συναφών με τη Λειτουργία τους Όρων

Ας εξετάσουμε, στο τωρινό σημείωμα, τους Όρους, που συσχετίζονται με τη Δύναμη και το Κράτος και τη Λειτουργία τους στα χωροχρονικά όρια μιας οργανωμένης ανθρώπινης κοινότητας, με σκοπό την ερμηνεία όσων περιβάλλουν τα μέλη της.
Πρώτ’ απ’ όλα, Δύναμη καλείται η από ψυχικά αποθέματα ή φυσικά χαρακτηριστικά ή οικονομικά δεδομένα αίσθηση υπεροχής σε κάποιο συγκεκριμένο κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον μιας δεδομένης εποχής.
Κράτος είναι ο μόνος φορέας της κοινωνικοπολιτικοοικονομικής Δυνάμεως σε μιαν περιχαρακωμένη γεωγραφικά και χρονικά κοινωνία κάθε εποχής, που ελέγχει το βαθμό προσαρμογής των νέων μελών, ωθεί τα ήδη υπάρχοντα μέλη σε υποχωρήσεις ή τα αδύναμα να προσαρμοστούν σε αποχωρήσεις.
Αποχώρηση είναι η – λόγω αδυναμίας προσαρμογής – εξαναγκασθείσα οριστική παραίτηση από τα δικαιώματα μέσα σε μιαν ανθρώπινη κοινωνία.
Υποχώρηση είναι η προσωρινή, για λόγους ταχτικής, παραίτηση από τα κοινωνικά δικαιώματα.
Προσαρμογή θεωρείται η βαθμιαία αντιμετώπιση των δυσκολιών κατά την ένταξη σε ένα διαφορετικό κοινωνικοοικονομικοπολιτικό περιβάλλον ή / και σε μια διαφορετική χρονική συγκυρία.
Το Κράτος, με την πάροδο του Χρόνου, διανέμει μέρος της Δύναμης, αλλά ποτέ ολόκληρη, υπό μορφή δικαιωμάτων στα πιο δραστήρια, κοινωνικώς σκεπτόμενα μέλη, την οποία, όμως, ελέγχει καθημερινά με την αντίδρασή του στις επιμέρους Δυνάμεις των πολιτών.
Ο τρόπος με τον οποίο οι πολίτες αντιμετωπίζουν το Κράτος και τους φορείς της Δυνάμεως και τανάπαλιν ονομάζεται Στάση. Μέσα στους κόλπους της ίδιας κοινωνίας ή / και σε διαφορετικές εποχές συναντούμε διαφορετικές Στάσεις, άλλοτε προσκείμενες κι άλλοτε απομακρυσμένες. Προσκείμενες είναι όταν τα μέρη έρχονται σ’ επαφή· απομακρυσμένες έχουμε οσάκις απομακρύνουνται και αντιπαρατίθενται.
Επανάληψη έχουμε όταν σε διαφορετικά χρονικά εποχές της ίδιας κοινωνίας συναντούμε την ίδια στάση ως αντίδραση σε δράση, που γεννούν ίδια, διαιωνιζόμενα ή όμοια προβλήματα.
Ομοιότητα είναι η σε διαφορετικές κοινωνίες της ίδιας εποχής συναντούμενη ίδια στάση, η οποία οφείλεται σε διαφορετικό τρόπο διαχείρισης των Κοινών από τα Κράτη ή σ’ ανόμοια διανομή των δικαιωμάτων στους πολίτες. Για Διαφορά γίνεται λόγος, οσάκις έχουμε σε διαφορετικές κοινωνίες συναντούμε διαφορετική στάση, η οποία εξαρτάται από το βαθμό των αποχωρήσεων, των υποχωρήσεων και των προσαρμογών των μελών των κοινωνιών αυτών, αλλά, κυρίως, από τους ελιγμούς ή το μέγεθος επιβολής της Κρατικής Δύναμης.
Δράση – Αντίδραση είναι οι αμφίδρομες σχέσεις μεταξύ στάσεων μέσα σε μιαν κοινωνία κάθε εποχής, οι οποίες κινούν και τα νήματα της κοινωνικής – πολιτικής – οικονομικής εξέλιξης, καθώς επηρεάζουν τα βήματα των μελών μιας κοινωνίας, που προσπαθούν να προσαρμοστούν ή συγκινούμενοι δραστηριοποιούνται, και κατευθύνουν τον τρόπο αντιμετώπισής τους από τους φορείς της Δύναμης και το Κράτος.